تسلیم آمریکا پیش از رویارویی - مینی نت

به گزارش خبرنگاران، روزنامه ایران در ادامه نوشت: به نوعی می توان گفت که این اجلاس به منزله مسابقات فینال سیاسی است و تیم های سیاسی در آنجا به رودررویی مشغول می شوند و هرکدام سعی دارند که مچ طرف مقابل را بخوابانند. سال جاری نیز با توجه به تشدید تحریم ها و تجدید نظر ایران در محدودیت های برجام و نیز رویدادهای اخیر در منطقه بویژه اتفاق مهم حمله به تأسیسات نفتی آرامکو در عربستان، انتظار می رود که این رودررویی دیپلماتیک شدیدتر و هیجان انگیزتر از گذشته باشد، ولی به نظر می رسد که یک طرف این بازی پیش از شروع مسابقه به طور ضمنی شکست را پذیرفته است و با انواع ترفندها کوشید که اجازه حضور رقیب را در میدان مسابقه ندهد.

ابتدا وزیر امور خارجه ایران را تحریم کردند، تا بلکه مانع فعالیت های دیپلماتیک او شوند. ولی روشن است که پس از تحریم، میزان سفرهای آقای ظریف به کشورها و دعوت او نه تنها کم نشد که بیشتر از پیش هم شد و حتی ترامپ علاقه داشت که با او در فرانسه ملاقات کند، اگر آقای ظریف این را می پذیرفت، ترامپ می خواست با کسی که تحریم نموده بود ملاقات کند!

در گام بعدی کوشیدند که به هیأت ایرانی راهی سازمان ملل ویزا ندهند و این برخلاف سیاست بی طرفی کشورهایی است که مقرهای سازمان ملل در آنجا واقع شده است. بجز ایالات متحده، چندین کشور دیگر اروپایی هستند که مقرهای وابسته به سازمان ملل در آنجا واقع شده است ولی از اختیارات خود برای منع حضور کشورها سوءاستفاده نمی نمایند. هنگامی که خبر این اقدام امریکا منتشر شد، آنان عقب نشینی کردند و در عوض کوشیدند که تعداد اعضای هیأت را بسیار محدود نمایند، بویژه گروه رسانه ای همراه ایران را محدود کردند.

این سیاست نیز مؤثر واقع نشد، هرچند محدودیت رفت و آمد نیز وضع کردند تا تحرک گروه و تیم ایران را ناکارآمد سازند. ولی همه این کارها با شکست روبرو شد و به همین علت است که پمپئو وزیر خارجه ایالات متحده با عصبانیت معترض شد که: تعجب می کنم که چرا همه به ظریف توجه می نمایند. جهانیان نباید به حرف های وزیر خارجه ایران گوش بدهند زیرا او می گوید حمله به آرامکو کار حوثی ها بود در حالی که ما و سعودی ها معتقدیم کار ایرانی هاست! من اصلاً نمی دانم چرا دیگران به حرف های وزیر خارجه ایران گوش می دهند؟

پاسخی که آقای روحانی رئیس جمهوری ایران به اینگونه سخنان وی داده است گویای حقیقت ماجرا است هنگامی که گفت: هیچ وقت ندیدم وزیر خارجه امریکا منطقی صحبت کند.

شاید بتوان با قاطعیت گفت که پیش از شروع مسابقه و سخنرانی مقامات کشورها، ایران حداقل 2 بر صفر از ایالات متحده جلو است ولی به احتمال فراوان گل های اصلی را ایران در جریان مسابقه خواهد زد.

اولین نکته این است که ترامپ گفته منتظر شنیدن طرح آقای روحانی درباره آرامش در منطقه است. این امر به معنای آن است که ترامپ و دولت او هیچ ایده روشنی برای مسائل منطقه ندارند که ارائه نمایند. این برای یک قدرت جهانی مایه تأسف است که رفتارهای سیاسی خود را به صورت اقتضایی و خارج از چارچوب یک ایده روشن انجام دهد. همین نکته به معنای شکست ایالات متحده است. حمایت از عربستان در قتل عام بچه ها و زنان یمنی دارای هیچ نقطه قوتی و نشانه هیچ برنامه ای راهبردی نیست. اینکه امریکا پس از چند قرن که مدعی پرچمداری از ارزش های انسانی است، کارش به جایی برسد که بخواهد در برابر دریافت پول برای نجات مرتجع ترین رژیم منطقه بجنگد، چیزی جز افول اخلاق و قدرت آن نیست.

نکته دوم ایده ایران برای صلح در منطقه است. ایده ای که ارائه خواهد شد و مبتنی بر حفظ برجام و جلو انداختن تعهدات طرفین و برقراری ضمانت اجرا برای آن و نیز قطع جنگ و خصومت در منطقه است. باید دید که آیا ایالات متحده در برابر این پیشنهاد موضع سازنده ای اتخاذ خواهد نمود یا نه؟ ایالات متحده فاقد طرح سازنده در منطقه است. همچنین گمان نمی رود که از طرح های سازنده دیگران استقبال کند و این نیز یک شکست سیاسی دیگر است.