اینجا اینستاگرام است، مرکز مدیریت فوتبال ایران - مینی نت

اینجا اینستاگرام است، مرکز مدیریت فوتبال ایران

بهناز میرمطهریان | تقلیل بازیکنان حرفه ای فوتبال در اندازه سلبریتی های اینستاگرامی برای تحقق اهداف مدیریتی. این حکایت گهگاهی بخشی از رابطه بازیکنان با مدیران باشگاه هاست. در جایی که مدیران هنوز چهره های حرفه ای در مدیریت ورزش نیستند، روی صندلی های اشتباه و در صندلیی پایین تر از بازیکنان قرار می گیرند تا برای تحقق اهداف شان دست به دامن پست ها و استوری های هماهنگ بازیکنان پر فالوور خود شوند.

در چنین شرایطی این اینستاگرام بازیکنان است که باشگاه ها را اداره می کند و تصمیم گیری ها را سمت و سو می دهد. مدیران اما زمانی که روی موج این پست ها و استوری ها می تازند، به فکر روزهایی نیستند که همین موج ها آنها را به زمین بکوبد. ضعف مدیریت شان آنها را قربانی قدرت های اینستاگرامی کند. چرا که این لشکر سلبریتی، گوش به فرمان مدیر ضعیف نمی ماند. درست همان طور که روزی در حمایت از مدیریت و علیه اسپانسر، پست اینستاگرامی گذاشته اند یا همان طور که از باشگاه، مقابل سرمربی تیم ملی دفاع کرده اند، یک روز هم علیه مدیریت قیام و با پست های مشترک سند تغییر مدیریتی را امضا کرد ه اند.

این حرکت جمعی و مجازی این بار در باشگاه پرسپولیس قرار است از مدیریت باشگاه حمایت کند. قرار است به کادر مدیریتی فرصت داده شود. مدیران باشگاه هم ترجیح می دهند سکان، در دست بازیکنان باشد.

به دو سال پیش برگردیم. وقتی در دی ماه 97 و در خاتمه نیم فصل نخست لیگ برتر، استقلالی ها خود را برای برگزاری اردوی تدارکاتی در کمپ اسپایر قطر آماده کرده بودند. مدیران باشگاه اما به جای قطر، تیم را به آنتالیای ترکیه بردند تا در آب و هوای نامساعد و بارانی آنتالیا آن اردو برگزار شود. بازیکنان باشگاه در پست مشترکی از شرایط گلایه کردند و مدیران باشگاه را با عنوان دروغگو خطاب کردند. در آخر هم از موضع منفی مدیرعامل اسپانسر مشترک استقلال و پرسپولیس نسبت به آبی ها گفتند و از وزیر ورزش و جوانان خواستند تا این موضوع را پیگیری کند.

کاری که از دست مدیریت برنمی آمد.

مدیریت باشگاه با آغوش باز از لقب دروغگو استقبال کرد تا هدف مستتر در این پست های هماهنگ به بار بنشیند و مشکلش با اسپانسر حل شود. پیام حاصل از این اتفاق چه بود؟ بازیکنان اجازه دارند در مسائل مدیریتی باشگاه دخالت کنند و به مدیران باشگاه توهین کنند، بدون اینکه مورد بازخواست قرار بگیرند.

بیانیه جمعی بازیکنان پرسپولیس علیه کارلوس کی روش هم از همین اتفاقات بود. بعد از دعواهای ادامه دار کارلوس کی روش و برانکو ایوانکوویچ، کی روش در صحبت های خود باشگاه پرسپولیس را خطاب قرار داده بود و از پرواز فرست کلاس تیم به ژاپن انتقاد کرده بود اما این بازیکنان بودند که بار دیگر در پست مشترکی، مقابل سرمربی تیم ملی فوتبال ایران ایستادند و او را بیمار و یاوه گو خواندند! اتفاقاً باشگاه هم به جای یادآوری اصول حرفه ای به بازیکنانش، متن پست مشترک آنها را بعد از بیانیه رسمی خود منتشر کرد تا با استفاده از بازیکنان بیشتر احساسات هواداران را تحت تأثیر قرار دهد. جالب اینکه باز هم هیچ کس پیدا نشد بگوید چرا بازیکنان به خود اجازه داده اند به سرمربی تیم ملی -فارغ از اینکه چه قضاوتی درباره آن جدل های معروف برانکو و کی روش داشته باشیم- توهین کنند.

بازیکنانی که با میدان جدیدی به نام اینستاگرام آشنا شده بودند، راه جدیدی را برای تحت فشار گذاشتن باشگاه پیدا کردند. تهدید، تنها یکی از آثار بهره گیری آنها از مدیریت باشگاه با استفاده از محبوبیت مجازی بود. مدیریتی که به خاطر منافع خودش، اختیارات بازیکنان در فضای مجازی را هرگز محدود نکرد و حاضر نشد در قراردادها بندی بیاورد تا فعالیت ها و اظهارنظرهای بازیکنان در فضای مجازی چارچوب خودش را داشته باشد.

پست تهدیدآمیز امید ابراهیمی پیش از بازی آسیایی استقلال مقابل لکوموتیو و استوری های هماهنگ بازیکنان پرسپولیس در اعتراض به شرایط مالی باشگاه در فاصله زمانی 72 ساعت تا برگزاری دربی، آن سوی سکه بود که شاید پیش بینی اش آنقدرها هم کار سختی به نظر نمی رسید اگر مدیران باشگاه ها کار خود را بلد بودند.

حالا دیگر این ماجرا گویی به یک رسم تازه تبدیل شده است. یکی از بارزترین نمادهای ضعف مدیریتی در فوتبال، این استوری ها و پست های هماهنگ بازیکنان است که سرنوشت مدیران باشگاه ها را تعیین می کند. این بار تصمیم، فرصت دادن به مدیریت باشگاه پرسپولیس است.