ادامه سرگیجه انتخاب مربیان تیم های پایه، نظر روی گزینه های بی کارنامه! - مینی نت

در این بین اما سرمربیان و بعضی از اعضای کادرفنی این تیم ها در تالاب این ناکامی غرق و برکنار شده اند، بدون اینکه در نشست های تخصصی و علمی جوابگوی دلایل ناکامی تیم خود باشند و آنچه تجربه کردند برای پیروزیت در آینده به کار برنده گردد. حتما آنها مقصر اول و آخر این ناکامی بوده و آقایان دیگر هیچ نقشی در این اتفاق نداشتند.

کاری به آن نداریم که فوتبال ایران برای پیروزیت های سال های اخیر علی دوستی مهر در رده نوجوانان و عملکرد تقریبا پیروز مصطفی قنبرپور چقدر هزینه نموده و تا چه اندازه مسئولان فدراسیون و کمیته جوانان، اجرایی شدن تمام برنامه های این دو مربی را روی سر فوتبال ایران کوبیدند تا خودشان را از ردیف متهمان خارج نمایند اما باز هم فوتبال پایه از همان سوراخی گزیده شد که سال ها است گزیده می گردد و مومنی نیست که از آن درس عبرت بگیرد!

اینکه منصور قنبرزاده سخنگوی هیات رئیسه فدراسیون می گوید اداره دو کمیته مهم فنی و توسعه و جوانان توسط سرپرست منطقی نیست زیرا سرپرست به خاطر اینکه دوران مدیریتش کوتاه است، پس برنامه معین و مدونی ندارد، یکی از چندین و چند عامل از ناکامی های اخیر فوتبال پایه ایران در سال 93 است که امیدواریم تصمیم گیرندگان در مورد این تیم ها، به آنها نگاه عاقلانه تری داشته باشند.

یک مرور تاریخی

هنوز یادمان نرفته است، 21 آبان ماه سال 91 تیم جوانان ایران که یکی از پیروز ترین تیم های ملی این رده در 10 سال قبل از آن بود، در آستانه جام دنیای به کره جنوبی باخت؛ آنهم در شرایطی که می توانست با استفاده از فرصت های از دست رفته، نتیجه بهتری را در آن بازی بگیرد.

هنوز 10 روز از آن باخت نگذشته بود که هیات رئیسه فدراسیون فوتبال با استعفای فریدون معینی رئیس و اکبر محمدی دبیر کمیته جوانان و سرمربی تیم جوانان موافقت کرد و این یعنی تغییرات کلی در این کمیته مهم فدراسیون فوتبال؛ کمیته ای که حداقل یک تیم آن یعنی تیم نوجوانان به جام دنیای 2013 امارات صعود نموده بود.

بعد از رفتن فریدون معینی و اکبر محمدی از کمیته جوانان که عملکرد قابل دفاعی در این کمیته داشتند اما به خاطر جو موجود تصمیم به استعفا دریافتد، در این مدت هم این کمیته 3 سرپرست بالای سر خود دیده است، ابتدا میرشاد ماجدی، سپس ناصر شفق و در نهایت رسول دانشجو... اما اوضاع این کمیته سروسامان نگرفت که هیچ، تیم هایش هم بدترین نتایج دوران مدیریت علی کفاشیان بر فدراسیون فوتبال را کسب کردند.

بعد از نگاهی به گذشته و توجه به اتفاقات و بی تفاوتی های امروز، باز هم به این موضوع می رسیم که حتما عامل اصلی این ناکامی ها مباحث فنی بوده نه مسائل مدیریتی، زیرا مسئولان فدراسیون همچنان اصرار به حفظ مدیران به زعم خود پیروز، در کمیته فنی و توسعه و کمیته جوانان دارند.

در این شرایط 6 گزینه برای راهنمایی تیم نوجوانان و 6 گزینه برای راهنمایی تیم جوانان از سوی کمیته جوانان و کمیته فنی و توسعه انتخاب شده اند و برنامه های خود را در این مدت برای راهنمایی این دو تیم ارائه کردند. سپس در اعضای کمیته فنی و توسعه با آنالیز کارنامه این مربیان، نفر منتخب را برای تائید نهایی به هیات رئیسه فدراسیون معرفی می نمایند تا در صورت تائید، حکم رسمی اش راهنمایی یکی از این دو تیم را دریافت کند.

البته امیدواریم اعضای هیات رئیسه فدراسیون فوتبال، این بخش تصمیم گیر در فدراسیون، پس از اقدامات قابلی قبولی که در هفته های اخیر انجام داده، اگر گزینه انتخاب شده اصلح نباشد، آن را تائید نکند تا آینده فوتبال ایران به خطر نیفتد.

ابهام در منطق انتخاب گزینه ها

پس از قبول استعفای مصطفی قنبرپور و با تکیه بر شاخصه هایی از جمله دارا بودن مدرک مربیگری سطح A، داشتن حداقل 4 سال سابقه سرمربیگری در تیم های پایه، حسن سابقه فنی، اخلاقی و مدیریتی و... نفراتی همچون وحید امیری، مرتضی امینی، محمدرضا پرکات، بیژن عزیزی، علی طهماسبی زاده و مجتبی توتونی به عنوان گزینه های راهنمایی تیم نوجوانان انتخاب شده اند.

اگر بسیاری از این نفرات را نمی شناسید یا تا به امروز نام شان را نشنیده اید، تعجب نکنید زیرا حتما به زعم مدیران پیروز و تصمیم گیرندگان برای فوتبال پایه ایران، آنها گزینه های مناسبی برای نجات تیم نوجوانان و بازگشت این تیم به جهت پیروزیت هستند.

البته قوانین اخلاقی حکم می کرد که حداقل از مصطفی قنبرپور و یا حیدر شریفی هم برنامه خواسته می شد یا نام شان در بین این گزینه های قرار می گرفت و به آنها اجازه دفاع از برنامه ها داده می شد. در نهایت هم فدراسیون بنا به دلیل ناکامی آنها در گذشته، نام شان را خط می زدند تا انتقادها نسبت به گزینه های راهنمایی این تیم کاهش یابد!

هرچند آنالیز منطقی عملکرد تیم نوجوانان در مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا 2014 تایلند، این حقیقت را بیان می نماید این تیم با بدشانسی های فوتبالی روبرو شد و اگر اسیر ضربات مرگبار پنالتی نمی شد، شاید امروز قنبرپور به جای لقب ناکام، به عنوان یک مربی پیروز درحال آماده سازی تیمش برای حضور در جام دنیای نوجوانان بود.

در بین این اسامی، بیژن عزیزی که مسئول کمپ تیم های ملی کانادا و مدرک مربیگری A پرولاینسس فیفا و یوفا بوده از نظر علمی و تجربی در سطح بالاتری از سایر گزینه ها دارد، علی طهماسبی زاده هم به همراه تیم زیر 15 سال به عنوان تیم نایب قهرمان آسیا دست یافت و سابقه 25 ساله در تیم های پایه دارد و امیری برای مدتی راهنمایی تیم زیر 13 سال را برعهده داشته است.

محمدرضا پرکاس هم پیشینه مربیگری در تیم صنعت نفت آبادان و مدیرفنی و مدیر آموزشگاه باشگاه الامارات را در کارنامه فنی اش دارد. مرتضی امینی نیز که سال پیش حتی نامش به عنوان سرمربی تیم جوانان ایران مطرح شد و به گفته خودش پیشنهاداتی از فدراسیون فوتبال نروژ هم دریافت نموده، در سال 2012 در بین اعضای کادرفنی تیم جوانان عراق بود، تیمی که به نایب قهرمانی آسیا رسید. مجتبی توتونی هم مدرس AFC است و بیشتر نقش مدرس و استعدادیاب را در این سال ها داشته است.

با یک نگاهی گذرا به این اسامی و یک تحلیل منطقی می توان اظهار داشت بیژن عزیزی گزینه مناسبی برای راهنمایی تیم نوجوانان است اما علی طهماسبی زاده با توجه به فعالیت چند سال در تیم های پایه، همکاری با فدراسیون و شناختش از شرایط موجود، می تواند یکی از گزینه های اصلی سرمربیگری تیم نوجوانان باشد. هرچند ممکن است با تدبیر مدیران فعلی فدراسیون در بخش پایه، حکم سرمربیگری این تیم به نام فرد دیگری خورده گردد. البته نباید فراموش کرد مسائل فنی در تیم های پایه ایران درحالی پیروزیت یک تیم را تضمین می نماید که آن تیم از نظر سرپرستی و مدیریتی هم سطح بالایی داشته باشد.

در چنین شرایطی باید گفت برای اصلاح یک ناکامی و ساختار اشتباه، قاعدتا احتیاج به استفاده از نفرات بهتر و کارآزموده تر است، پس آیا می توان امیدوار بود با تدابیر مدیران فعلی کمیته جوانان و فنی و توسعه جامعه فوتبال باید امیدوار باشند که نفر منتخب از بین این 6 کاندیدا، بتوانند فوتبال ایران در رده نوجوانان را به جایگاهی قبلی اش یعنی قرار دریافت در بین 16 تیم برتر دنیا برساند؟

پرورش گزینه ای که فراموش شده

شکست تیم جوانان در میانمار بسیار تلخ و عجیب بود، تیمی که قطر، قهرمان همین رقابتها را بارها در یکسال اخیر شکسته داده بود، حتی از گروهش هم صعود نکرد تا در نهایت میانمار به جام دنیای صعود کند. علی دوستی مهر پس از آن مسابقات، خودش را مقصر باخت ایران برشمرد و از همه مردم عذرخواهی کرد.

این مربی پس از بازگشت به ایران، سکوت اختیار کرد و مسئولان فدراسیون هم لزومی نداستند با او که بزرگترین افتخارات فوتبال ایران در رده پایه را رقم زده است، نشستی کارشناسانه برای آنالیز این شکست برگزار نمایند تا حداقل از این تجربه تلخ برای جلوگیری از ناکامی های بعدی بهره مند شوند.

خوب قطعا مدیران فعلی این تجربه را دارند که احتیاجی به برگزاری این نشست نیست و در نهایت اکبر محمدی، خداداد عزیزی، محمد احمدزاده، حمید علیدوستی، امیرحسین پیروانی و رسول ظفریان را به عنوان گزینه های راهنمایی تیم جوانان عنوان نمودند.

تیم جوانان هم شاید از نگاه جامعه کارشناسی و هواداری فوتبال ایران، در میانمار دچار مسائل فنی شد اما مسائل مدیریتی و مواردی که نمی توان آنها را عنوان نمود، بیشترین نقش را در از دست دادن تمرکز بازیکنان در زمین و ناکامی کلی تیم داشت، آنهم در تیمی که رعایت مسائل اخلاقی سرلوحه کارش بود اما ضعف مدیریتی اجازه نداد این موضوع به خاتمه برسد.

حال گزینه هایی در بین کاندیداهای نهایی راهنمایی تیم جوانان قرار دارند که در توهین به شاگردانشان در زمان تمرین و مسابقه شهره هستند، نفراتی که شاید در بحث آموزشی پیروزیتی بدست آورند اما در بخش پرورشی بازیکنان که یکی از مسائل اصلی فوتبال ایران است، کارنامه خوبی را از خود برجای گذاشته اند.

همچنین مربیان دیگری هم در این فهرست دیده می شوند که هرچند در گذشته راهنمایی تیم های پایه را برعهده داشته اند اما در سال های اخیر راهنمایی هیچ تیم بزرگی به آنها سپرده نشد، آنهم به دلیل کارنامه ضعیف فنی در سطح باشگاهی. پس اینجا می توان این سوال را عنوان نمود که قرار دریافت نام آنها در این فهرست برای سیاه کردن برگه بوده یا واقعا مدیران فعلی فدراسیون اهل یک ریسک بزرگ هستند و می خواهند تیم جوانان را به دست این افراد دور از سطح اول فوتبال و ناکام بدهند.

قرار دریافت نام اکبر محمدی هم در این فهرست برای بعضی جای سوال داشت اما حداقل می توان این نگاه منطقی را به انتخاب این مربی داشت که او پیروز ترین سرمربی تیم فوتبال جوانان ایران در 12 سال گذشته بوده است. البته اینکه می گویند انتخاب این مربی بازگشت به عقب خواهد بود، هم بحثی غیر کارشناسی است و بیشتر توسط کسانی مطرح می گردد که منطق را فدای مباحث احساسی می نمایند زیرا شناخت اکبر محمدی از شرایط فوتبال در رده جوانان و تجربیاتی که در گذشته بدست آورده، یک گام مثبت و رو به جلو برای راهنمایی دوباره این تیم محسوب خواهد شد.

تیم محمدی در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا 2012 امارات، به عنوان سرگروه به مرحله دوم صعود کرد و از همان تیم نفراتی همچون علیرضا دنیابخش، سردار آزمون، شاهین ثاقبی، احمد عبدالله زاده و چند تن دیگر یا لژیونر شده اند و یا به تیم های ملی و امید ایران رسیده اند. بازیکنانی که اکثر آنها در اردوهای استعدادیابی و توسط این مربی و همکارانش کشف شدند.

در چنین شرایطی اما پیش بینی انتخاب سرمربی تیم جوانان سخت تر از تیم نوجوانان است، تیمی که در این سال ها یکی از ناکامان فوتبال ایران بوده و همه منتظر سرانجام روزهای نزولی و بدون پیروزیت این تیم هستند، آنهم با یک انتخاب اصولی و منطقی.

البته در روزهای اخیر از حمید علیدوستی به عنوان گزینه اصلی راهنمایی تیم نوجوانان و امیرحسین پیروانی به عنوان گزینه اصلی تیم جوانان نام برده شده که هر کدام آنها چند سالی است از عرصه مربیگری دوره بوده اند.

امروز اما امیدواریم در کنار انتخاب منطقی و اصولی مربیان تیم های نوجوانان و جوانان ایران، روسای کمیته جوانان و کمیته فنی و توسعه هم انتخاب گردد. همچنین در انتخاب سرپرست برای این تیم ها نیز بیش از گذشته دقت گردد تا عملکرد ضعیف بخش مدیریتی، کوشش های کادرفنی را به راحتی از بین نبرد.

ضمن اینکه هیات رئیسه فدراسیون فوتبال هم که قرار است گزینه های نهایی را تائید نمایند تا آنها بصورت رسمی راهنمایی تیم های نوجوانان و جوانان را برعهده بگیرند، برای تائید کردن افراد دقت نظر بیشتری به خرج دهند تا در آینده و در صورت ناکامی این تیم ها و عملکرد اشتباه کادرفنی آنها، جزو متهمان پیروز نبودن این تیم ها قرار نگیرند.