مصری های باستان چطور در تابستان خوشبو و تمیز می ماندند
به گزارش مینی نت، در مصر باستان، بهداشت فردی ارزش فرهنگی مهمی بود. مصری ها روزانه حمام می کردند و سر خود را می تراشیدند تا شپش نگیرند یا از دیگر مسائل جلوگیری کنند. به علاوه، از لوازم آرایش، عطر، و خوشبوکننده دهان استفاده می کردند.
به گزارش ایندیپندنت فارسی؛ جاشوا مارکس، نویسنده و محقق، در مقاله ای ضرورت های بهداشتی و آرایشی در مصر باستان را بررسی کرده است. به گفته او، ظاهر شخصی آن قدر مهم بود که در برخی از طلسم های کتاب مردگان تصریح می شود که انسان نمی تواند در آخرت صحبت کند مگر اینکه تمیز، در لباس تازه و صندل های سفید، با چشم آرایش شده، و با بهترین روغن مسح شده باشد.. خدایان همیشه با چشم سرمه کشیده به تصویر کشیده می شوند و لوازم آرایش از جمله رایج ترین اقلامی اند که در مقبره ها می گذارند.
ضدعرق و عطر ها
مصریان باستان عاشق استفاده از عطر ها و ضدعرق ها بودند. معروف ترین آن ها عطری بود که ما به نام کیفی می شناسیم.
کیفی ترکیبی گران قیمت بود که از مواد کمیاب ساخته و در معابد به صورت بخوری مقدس برای خدایان استفاده می شد.
عطر ها نیز معمولا از گل ها و ریشه ها و گیاهان تولید می شدند که با هم در خمیری آسیاب شده و سپس با چربی یا روغن ترکیب می شدند تا به شکل کرم در بیایند.
تخم شترمرغ، آجیل، و پوسته لاک پشت له شده مخلوط با چربی نیز برای جلوگیری از ایجاد بوی بد و بوی عرق استفاده می شد.
مصری ها همچنین از آب میوه هایی که با ادویه هایی مانند دارچین مخلوط شده بود استفاده می کردند. عطر های ساخته شده مصری ها معمولا گران قیمت بودند، اما کیفیت بسیار خوبی داشتند. معروف بود که محصولات داخلی و وارداتی مانند کندر، مر، گل رز، زنبق، نرگس، پرتقال، آهک، دارچین، و چوب صندل را با یکدیگر ترکیب می کنند.
مو های مرتب
در سراسر جامعه مصر باستان، بهداشت فردی اهمیت زیادی داشت. مصری های به ویژه به مراقبت زیاد از مو های خود مشهور بودند.
هم مردان و هم زنان مرتب مو های بدن خود را می تراشیدند و برای زدودن مو های بدن تلاش زیادی می کردند. برای این کار از ابزار های گوناگونی مانند موچین، چاقو، و تیغ یا از روغن های مخصوص به عنوان لوسیون اصلاح استفاده می کردند.
مردان معمولا ریش و مو های صورت خود را مرتب می تراشیدند و پوست را تا حد امکان صاف و بدون مو نگه می داشتند.
مصری ها در مورد مو های سر سختگیرتر و محتاط تر بودند. نخبگان در مصر باستان آرایشگر استخدام می کردند و معمولا سر خود را می تراشیدند.
زنان نیز به تراشیدن سر پایبند بودند، اما نه همیشه. در سلسله های پادشاهی گوناگون، دیدگاه های فرهنگی در مورد مو های زنان متفاوت بود. با این حال، اغلب زنان ترجیح می دادند سر خود را بتراشند و در طول روز کلاه گیس بپوشند.
کلاه گیس نه تن ها از آن ها در برابر شپش محافظت می کرد، بلکه استفاده از آن در آب وهوای خشک راحت بود و رعایت بهداشت شخصی را آسان تر می کرد.
دندان های تمیز و نفس خوشبو
مصریان باستان چند روش برای حفظ بهداشت دهان داشتند و حتی دندان های خود را مسواک می زدند.
بر اساس شواهد موجود، مصریان باستان خمیردندان را قبل از مسواک اختراع کردند. این خمیر از نعناع، سنگ نمک، فلفل، و گل زنبق خشک شده درست می شد.
آن ها قطعات چوبی با انتهای ریش ریش داشتند که شبیه مسواک امروزی برای تمیز کردن دندان بود.
علاوه بر این، آن ها خوشبوکننده های آب نباتی کوچکی همراه داشتند که از کندر، دارچین، خربزه، دانه های کاج، و بادام هندی درست می شد و معمولا با عسل مخلوط می شد.
مصری ها از ناترون رقیق نشده، ماده ای از بی کربنات سدیم، برای درست کردن خمیردندان و دهان شوی استفاده می کردند. همچنین، به نظر می رسد مصریان باستان برای داشتن نفسی تازه و خوشبو جعفری یا گیاهان مشابه در طول روز می جویدند.
حمام کردن، شست وشو، و دوش گرفتن
جدا از مراقبت از دندان، حمام کردن و شستن بدن نیز در زمان مصریان باستان کاری بسیار رایج و ضروری بود.
مصریان، با توجه به آب وهوای خاصی که در آن زندگی می کردند که ترکیبی از صحرای خشک و آب وهوای مرطوب نیل بود، حمام کردن روزانه را قبل از هر چیز برای خنک کردن بدن از گرمای تاول زا ضروری می دانستند.
حمام کردن معمولا در رودخانه نیل یا در حوضچه هایی کوچک بود. آب را ابتدا در ظروف بزرگ جمع می کردند و سپس روی دست و سایر قسمت های بدن می ریختند.
در واقع، آن ها حتی دوش هم داشتند که متشکل از یک غربال یا سبد بود که در حین شست وشو آب را از طریق آن روی شخص می ریخت.
در آن زمان صابون های مناسب وجود نداشت و بسیاری از مصری ها از خاک یا نمک برای تمیز نگه داشتن پوست و از پماد ها برای جلوگیری از اثر مضر خورشید یا باد های خشک استفاده می کردند.
همچنین، مصریان باستان به دلایل بهداشتی و معنوی دست های خود را قبل از غذا می شستند.
منبع: فرارو